"Εμένα δεν το κάνει"

Το 2008 ήμουν σε ένα σεμινάριο για προγράμματα γραφιστικής, το group μας είχε από όλες τις ηλικίες και τα υπόβαθρα, υπήρχε μία τύπισσα (πάντα υπάρχει ένα τέτοιο άτομο - φύσει αρνητικό) που σε κάθε οδηγία του εκπαιδευτή του τύπου "ανοίξτε το τάδε υπομενού, δώστε αυτές τις ρυθμίσεις και κάντε οκ" έκρωζε "εμένα δεν το κάνει". Με ύφος "δεν ξέρεις τη δουλειά σου, είστε όλοι άχρηστοι, πέταξα τα λεφτά μου, γιατί πάντα σε μένα δεν πετυχαίνει, όλα στραβά μου πάνε, είχαν πει ότι θα ήταν εύκολο, παιδεύομαι" κλπ.

Ο υπομονετικός εκπαιδευτής έκανε στον υπολογιστή της ό,τι κάναμε όλοι και φυσικά όλα δούλευαν ρολόι, απλά εκείνη αποφάσιζε ότι κάποιο βήμα δεν χρειάζεται. Αυτό γινόταν σε κάθε μάθημα πάνω από δέκα φορές. Δεν θυμάμαι ούτε το όνομα της, ούτε την όψη της αλλά η τσιριχτή φωνή της έχει μείνει εντυπωμένη στο μυαλό μου μετά από τρία χρόνια.

Τώρα έχω γίνει ίδια. Σε άλλο τομέα αλλά έχω αυτήν την χαζή εντύπωση ότι με δουλέψανε!

Μου έλεγαν τα νεογέννητα κοιμούνται 20 ώρες την μέρα, θα το ταΐζεις και θα κοιμάται τρεις ώρες σερί, τα μωρά σαπίζουν στον ύπνο...

Το δικό μου πρέπει να είχε ξερυθμιστεί...ξύπναγε κάθε μισάωρο, κοιμόταν σύνολο με το ζόρι δέκα - δώδεκα ώρες την μέρα τους πρώτους μήνες της ζωής της και ουδέποτε κοιμήθηκε τρίωρο το μεσημέρι (εδώ καλά καλά ούτε το βράδυ δεν κλείνει τρίωρο σερί και έχει χρονίσει).

Ρωτάω από δω, ρωτάω από κει οι περισσότερες μαμάδες έχουν μωρά που κοιμήθηκαν από την αρχή όλη νύχτα, κάναν δίωρους ύπνους τα πρωινά κι άλλο ένα δίωρο το απογεύματα και θέλω να αναφωνήσω τσιριχτά ΕΜΕΝΑ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙ (εμάς στην καλύτερη από 5 μηνών ως 11 κοιμόταν μισή ώρα το πρωί και μισή το απόγευμα) και τώρα που μεγάλωσε κοιμάται μιάμιση ώρα (όλη μέρα) και περίπου δέκα-έντεκα ώρες την νύχτα με δύο τρία διαλείμματα "για διαφημίσεις".

Τι δεν έκανα καλά; έδωσα την εντολή (τηλεπαθητικά!) πάτησα το enter και τίποτα...

Από τους παιδιάτρους άκουσα τα εξής: "είναι στο παιδί, κάντε υπομονή όταν πάει σχολείο θα κουράζεται και θα κοιμάται, είναι κληρονομικό, μιλάτε κι εσείς άλλοι γονείς..., το παιδί θα στρώσει, θέλει χρόνο, δεν νιώθει ασφαλές, να μένετε μαζί του μέχρι να κοιμηθεί, το παιδί δεν θα αλλάξει έτσι είναι, πρέπει να το πάρετε απόφαση, δεν μπορείτε να κάνετε κάτι..., δείτε το από τη θετική του πλευρά λαμβάνει περισσότερα ερεθίσματα και θα γίνει εξυπνότερο" (η μαμά του πάλι όχι, καταστρέφονται ανεπιστρεπτί εγκεφαλικά κύτταρα από την αϋπνία)!

Από τους φίλους πρόσκοπους του συζύγου άκουσα να λένε με ύφος δικαίωσης και ενθουσιασμού "όλα εδώ πληρώνονται, ο μπαμπάς της κοιμόταν στις κατασκηνώσεις στις 2 και στις 7 προσπαθούσε να μας ξυπνήσει και δεν μας άφηνε ήσυχους -επί δέκα μέρες σερί!" Να ο ένοχος!!!

Η αλήθεια είναι ότι ο Αντωνάκης δεν έχει ανάγκη το 9ωρο που νοσταλγώ, γεμίζει μπαταρίες γρηγορότερα κι αν τώρα αυτό το "κληρονομικό χάρισμα" δεν μου φαίνεται πλεονέκτημα ίσως στη ζωή της να της φανεί ιδιαίτερα χρήσιμο. Το ελπίζω δηλαδή...

Ηθικό δίδαγμα: το παιδί θα κοιμηθεί όσο έχει ανάγκη και δεν την απασχολούν οι συγκρίσεις μου, η μόνιμη νύστα μου και τα ωράρια μπουζουξούς που έχω καθιερώσει εδώ και 13 μήνες.

Τι έχω κοινό με την τσιριχτή κυρία στο σεμινάριο; την έλλειψη υπομονής; παραλείπω κάποια βήματα; έχω γίνει αρνητική; ας τα δεχτούμε όλα αυτά. Πού είναι ο υπομονετικός εκπαιδευτής να βάλει ένα χεράκι;;; Ε; πού'ν'τον;;;